Rubin (B) Bar Sum Muziekavonden De Geensmolen Drieslinter (13-07-2023) reporter & photo credits: Freddie info band: Rubin info club: De Geensmolen © Rootsville 2023

Na een intens en vermoeiend weekend op 'Sjock' werd het een paar dagen 'zetelen' geblazen. Uiteraard niet al teveel want rust roest en zo trok ik op een donderdagavond naar 'Bar Sum' in de Geensmolen te Drieslinter, en ook om even te flyeren voor Gevarenwinkel. Op de affiche stonden singer-songwriters 'Rubin' en zo dat was voor mezelf een totaal onbeschreven blad.

'Rubin' is ontstaan als duo met in de rangen de singer-songwriters Eva Mertens (vocals & percussie) en Tom Peeters (gitaar & special effects). Een alliantie tussen Gent en Antwerpen met een veelzijdige muzikale keuze die we best beschrijven als intimistische 'pop noir' met een rootsy insteek. Na het uitbrengen van hun debuut EP voelde dit duo dat er nog meer volume aan hun sound kon worden gegeven en zochten ze zo ook voor een uitbreiding tot een kwartet. Ik zou stellen van dan ga je in het Ghentse toch gewoon naar de kroeg en of dit zo daadwerkelijk is gebeurd weet ik niet maar Eva en Tom vonden wel hun ritme sectie met Wim op drums en Joris op contrabas en elektrische basgitaar. In deze hoedanigheid stonden ze zo voor hun tweede concert in deze bezetting in de 'Bar Sum' van Anke Vranken.

Het zou vanavond zeker geen sing-a-long gaan worden maar een zeer begeesterende avond door teksten met een soms melancholische en zelfs filmische insteek. De dresscode bij de band was 'black' en nee het werd geen Johnny Cash. Geen covers ook maar teksten die uit de pen zijn gekropen van Eva en zo openen ze hier in Drieslinter met 'Weak'. Gen zachte performance maar crystal clear gebracht door de zangeres van deze 'Rubin'. Met het daaropvolgende 'In The Box' werd het meteen ook duidelijk dat we bij de les moesten blijven om maar geen enkel moment van de intimiteit verloren te laten gaan.

Iedereen heeft zo zijn persoonlijke voorkeur en zo kwam die van mij er meteen aan met het nummer 'One Man Show'. Filter gewoon de prachtige zang van Eva weg en deze song resulteert in een muzikaal hoogstandje alsof de meesterlijke songsmid Tom Waits het zou geschreven hebben. Meteen ook een pluim op de hoeden van die andere leden van deze 'Rubin', en zo verkrijg je een Tom Waits sound verstrengeld in de 'pop noir'.

Vervolgens kregen we het verhaal over het willen schrijven van een blues nummer, wat volgend Eva niet zo moeilijk kon zijn...huh? Nee, een Delta bluesje uiteraard niet maar vraag anders maar eens aan virtuozen als een Robben Ford of een Matt Schofield. En er bestaat zo een quote van Willie Dixon...'The Blues is the Roots, The rest are then Fruits'. Blues of niet klonk 'I'm Coming Home' vervolgens net als andere nummers gewoon top.

Omdat Eva en Tom als duo zijn begonnen met deze 'Rubin' brengen ze zo ook in deze hoedanigheid twee nummers en waren zo Wim en Joris even toe aan een break. Vooreerst is er 'Baby Don't You Say' om vervolgens volledig in het songwriters segment te belanden met 'If I May'.

Back to the 'Black Four' dan maar met hun inbreng van dromerige pop maar met het accent volledig op het muzikale ervan. Zo ontstond 'Don't Tell Me Later' gewoon door het lezen van een gedicht en wordt het met 'Sometimes' wel een zeer melancholisch moment. op 'We Try' komt Eva zihzelf te begeleiden op een wel erg mysterieus percussie instrument. Helaas zijn we zo ook toegekomen aan het laatste nummer van een toch wel korte set.

Op de tonen van 'Born To Fight' kwamen die van 'Rubin' zo afscheid te nemen van deze 'Bar Sum' in de Geensmolen al ging het dankbare ubliek meteen over met hun applaus voor een bisser. dat het hier in Drieslinter ook muziekkenners zijn kon je horen aan de oh en de ah toen Tom zijn eerste noor liet weerklinken van het bisnummer. Dit werd zo een beklijvende versie van de culthit 'Bang Bang' en zo zag zelfs Onze Lieve Vrouw van de Geensmolen zelfs dat het goed was.